غزل (خلیل)5

تا کی بنشینم

تا   کی   بنشینم   تا   روزی   نظر   اندازد

روزی  نظری  بر  من  آن  بی خبر  اندازد

بار  غم   هجران  را  با  خود   بکشم تا کی

کو  قامت  رعنا   چون  قوس   قمر  اندازد

شب  تا به  سحر گاهان  دستی  به دعا دارم

مر حاجت  ما  را  هم  حق  در  سحر اندازد

جان درپی آن جانان دادن چه خوشست ای دل

عاشق  همه  دم   باید  جان  در  خطر  اندازد

چون لب به سخن بگشود آن دلبرخوش سیما

از   لعل   لبش   جانا   گویی   شکر   اندازد

چشمان  دو عالم  سوزش  سوزد و هم سازد

هر  دم  که  نظر  کردم  بر جان شرر اندازد

این  صبر و شکیبایی  بر جور و  ستم هایش

یا   رب   سببی   فرما    در  او  اثر  اندازد

یه غزل دیگه از خودم امیدوارم خوشتون اومده باشه