غزل(خلیل)3

                                 یار نخواست مرمرا

 

یارنخواست  مرمرا داد به  دست غم مرا      

                                               لطف  مرا که  کم  نشد کرد چنین  ستم  مرا

یاد جمال ومهراو می ندهد به  دل سکون     

                                              می نرود  ز سر  برون  مر برسد  عدم  مرا

زانکه زعطرزلف او پای دلم رود روان     

                                              جز همه عطر و بوی او  می نرود  قدم  مرا

جوروجفای یارماکس نه گمان که سربرد     

                                              در  هوس   وصال   او  آمده   بر سرم  مرا

جان وجهانم ار رود درپی اوزهی طرب    

                                             طعنه مزن به عشق من این من واین کرم مرا

او که ز چشم  مست خود جام پیاپیم  دهد     

                                             کس   نتوانمدم   کند   مست  چنین  رقم  مرا

نغمه ی شامگاه من  زمزمه ی زبان  من     

                                             بختم  اگر  مدد  دهد  هو دهد  آن  صنم  مرا 

آخرین غزل امسالم تقدیم به همه دوستان عزیزم (خلیل)